Kam pare nen qiell perpjekjet e vazhdueshme te njeriut te beje boten e tij nje vend me te mire per te jetuar. Nje vend me te mire per veten dhe pasardhjen e tij. Kjo e drejte misherohet tek te gjithe ne, rrjedh natyrshem ne natyren tone.
Qe ne fillimet e tij, njeriu kuptoi qe kjo e drejte baze e jetes dhe trashegimnise se tij te realizohet, duhet qe funksionet dhe raportet brenda llojit te mbrohen dhe rregullohen me ane te ligjeve. Ligji duhet te prevaloje mbi interesat individuale, familjare dhe farefisnore. Ky eshte parimi baze per te ndertuar nje shoqeri e cila nuk i ka borxh drejtesine qytetareve te saj. Ky eshte parimi baze per ndertimin e shtetit te se drejtes. Ligji si nje bashkesi vlerash morale te shkruara te cilat I pranojme te na qeverisin, ne menyre qe te plotesojme endrren tone te lashte; te bejme token qe prodhon gjemba, nje vend me te mire per te jetuar!
Por tek kjo pjese toke qe qeveriset nga te zgjedhurit tane, kam pare perpjekje qe ligji te triumfoje ne kasollen e nevojtarit dhe jo ne oborrin e njeriut te veshur me pushtet.
Hera-heres, gjoba për mospagesë takse për të mbajtur gjallë frymën…
Monteskieja do të thoshte:
“Nuk ekziston tirani më e madhe sa ajo që kryet nën mburojën e ligjit dhe në emër të drejtësisë.”
Ligji “triumfon” rrugëve me të dobëtin dhe virtyti triumfon vetëm në performancat teatrale. (Jo vetëm ato që zhvillohen në skenën e teatrit, por veçanërisht në skenat e premtimeve elektorale)
Pastor Akil Pano 
Leave a Reply