Kush është njeriu i arsyes dhe cili i paarsyeshmi?

Që nga ditët e Adamit, njeriu është fshehur nga Perëndia dhe ka thënë: “Zoti është i vështirë për t’u gjetur”.

Po sikur njeriu mos të jetë thjesht disa atome të mbledhura sëbashku nga rastësia; ose disa grimca të parëndësishme rëre që kanë ardhur sëbashku vetiu si rrjedhojë e një shperthimi disa miliarda vite me parë?
Po sikur asgjëja të mos këtë shpërthyer dhe në vend të ‘shpërthimit te asgjësë’ që në fakt s’mund të shpërthejë njeriu ka një Krijues, njëlloj si ora e dorës, tabloja e varur në mur dhe gjithçka që na rrethon?

Po sikur njeriu të këtë shpirt? E mira dhe e keqja si koncepte morale të ekzistojnë? Qielli dhe ferri të ekzistojë? Dita e gjykimit të vijë? Në fund kush është njeriu i arsyes, dhe i paarsyeshmi!? Ai që beson apo njeriu qe s’beson?

Nëse ateisti ka të drejtë; unë humbas reputacionin; por ditën kur do të përballemi me të vërtetën finale, reputacioni im nuk duket se është i rëndësishëm, apo jo?!

Por, nëse unë kam te drejtë, ateisti ditën e gjykimit të madh nuk do të humbasë reputacionin, por përjetesine; ky është problemi më i madh se çdo problem tjetër.