Poemë mjerimi në kohë moderne!

Dy fjalë mbi ngjarjen e Pejës!
Ndërsa shihja i shtangur pamjet e kobshme të dhunimit fizik që ushtrohej ndaj nënës në Pejë, dhimbja nisi të sjellë tek unë copëza nga Poema e Mjerimit.
Mjerimi i Migjenit ishte mungesë, uri, padije, pafuqi!
Mjeshtri i penës së mjerimit as që e imagjinonte që një ditë në kohët moderne ‘kafshatë që s’kapërdihet’ nuk do te ishte mungesa e parave, por mungesa e vëmendjes. Nuk do të ishte uri për bukë por etje për t’u dashur. Jo padije intelektuale, por bollëk informacioni. Jo mungesë hapësirash, por vetmi e skajshme. Nevojë për të ndjerë, për të dashur, për të kuptuar, për të vështruar tjetrin në sy. Nevojë për t’u ndalur, për të dëgjuar, për të dialoguar, për të reflektuar. Nevojë për të thënë të vërtetën, për të guxuar, për të shpresuar.

Pena e mjerimit nuk mund të parashikonte që ‘kafshata që s’kapërdihet’ në ditët moderne, do të rezultonte në dhunë ndaj nënës.
Varfëria më e madhe në këtë botë është varfëria shpirtërore. Pafuqi për të dashur, kujdesur, nderuar. Vullnet për të dhunuar dhe dehumanizuar nënën., gruan, motrën, bijën.

Tragjedia jonë është se ndërsa endërrojmë dhe punojmë të pasurohemi çdo ditë në një drejtim, varfërohemi me shpejtësi në drejtime të tjera.

Kjo histeri kolektive, është anomali e skajshme, tjetërsim dhe keqfunksionim i njeriut, braktisja e vetes.
Mësimi i hidhur këtë herë na vjen nga Kosova e plagëve të dhimbjes. Kosova që shumë e duam, por nuk e duam kështu. Këtë herë dhimbja thërret si nuk duhet të jetë bija, motra, kolegia, punonjësja e kujdesit, qytetarja, njeriu.

Lapidarët e nderimit janë thyer… Monumentet e mirënjohjes janë shkërmoqur. Jetojmë në mbretërinë e konsumit ku shëmbëllimi i njeriut është më pak i ngjashëm me njeriun çdo ditë në pasqyrën ku ai shihet.

Përshkak se nuk kemi dëgjuar zilkat e alarmit në ndërgjegjen e vulosur me dyllin e lakmisë., trembemi nga sirenat shokuese të alarmit në laboratorin ku gradualisht kemi ndërtuar antinjeriun. Qenien tjetër, atë me thelb të kundërt. Qenien pa shpirt, moral e dhembshuri njerëzore.
Zot ndihmona në udhëtimin tonë🙏
Akil Pano