“Fitorja mbi veten është e para dhe më fisnikja nga të gjitha fitoret. ” – Platoni.
Miq, a jeni gati që pasi të përjetoni forcën e “thikave” të përzjerësit të kohës, të mbeteni po ata…?
Të paprekur në integritet, të pastër në dashuri, të sinqertë në qëllime, të papërzier në shpirt dhe të pa konceptuar nga e keqja në jetën tuaj shpirtërore?
Çfarë lloj njeriu mbeteni pasi stuhia ka pushuar dhe jeta ka lënë shenjat e saj tek ju?
Pasi breshëri shkatërrues ka ndalur dhe beteja ka përfunduar?
Betejat, vuajtjet dhe dhimbja ju kanë bërë njerëz më të mirë, apo më të ligj?
A ia keni dalë të ruani zemrën tuaj të butë, të dashur e të dhembshur?
A mbeteni mirënjohës ndaj Zotit dhe njerëzve pa të cilët rrebeshi s’do të kishte ndalur?
Keni nisur të flini me shpresën se dallgët e vështirësive dhe betejat nuk do të kthehen më drejt jush, apo jeni vigjilent?
Shiheni veten në pasqyrën e këtyre mendimeve dhe s’do ta keni të vështirë të dalloni portretin tuaj!
“Në qoftë se Zoti nuk do të më kishte ndihmuar, do të kisha përfunduar shpejt në vendin e heshtjes. Kur thashë: “Këmba ime ngurron”, mirësia jote, o Zot, më ka përkrahur. Kur një numër i madh shqetësimesh më mbysnin, përdëllimet e tua më jepnin zemër.”
Psalmi 94:17-19
Akil Pano
Leave a Reply