Kur Instrumenti i Jetës shndërrohet në Gijotinën e vdekjes!

Senatori demokrat propozon ligjin qè lejon nènat të vrasin foshnjat e tyre deri 28 ditè pas lindjes!

Propozimi që më la pa fjalë!

Deri këtu kisha menduar që propozimet të cilat në dukje i ofrojnë njerëzimit ‘lirinë në një pjatë të argjendtë’ përveçse bëjnë të kundërtën, avancojnë agjendat globaliste antinjerëzore që lidhen me tkurrjen e popullsisë, shpopullimin e kombeve, sundimin e masave dhe ngritjen e rendit të ri botëror.

Por ndërsa u prezantova me këtë propozim, nisa të mendoj që kurrsesi ky s’mund të jetë një propozim prej njeriu, a force leftiste ‘progresiste’ (siç u pëlqen të paraqiten në publik.) S’mund të jetë asgjë më pak se propozim ardhur nga thellësitë e një bote obskure nga përtej varrit, për të ‘vjedhur, vrarë e shkatërruar’, njeriun, familjen dhe jetën në tokë.

Kam disa herë që e përsëris në debate të ndryshme televizive idenë që ‘ferri është ngritur mbi sipërfaqen e tokës!’

Doja ta ruaja këtë shkrim të shkurtër të zhveshur nga çdo ngjyrim fetar, në mënyrë që dhe mendjet anti-fe të mos pengohen nga kjo dialektikë mendimi e të lexojnë pa paragjykuar atë që po ndodh sot në botë. Por metafora e ferrit që sfidon dhe arsyen më të paarsyeshme me synimin t’i vërë frerë të keqes që depërton ndër ne dhe të na mbajë përgjegjës për veprimet dhe mosveprimet tona, në këtë rast duket e pamjaftueshme. Humanizmi dhe përgjegjësia njerëzore për të ruajtur jetën janë të pamjaftueshme gjithashtu, ndërsa shoqëria prezantohet me një propozim të tillë.

Propozimi nga senatori Amerikan synon vrasjen e fëmijëve deri një muaj (28 ditë) pasi fëmijët kanë lindur!!

Propozimi formulon idenë se ‘aborti’ (përdoret fjala abort dhe jo vrasje) mund të ndodhë nëse nëna që e ka lindur fëmijën, për arsyen më të thjeshtë, edhe nëse është e mërzitur me foshnjen, apo në një moment depresioni pas lindjes, vendos ta vrasë fëmijën.

Ky projektligj më kujton vrasjen masive të foshnjeve të sapolindura në fillimet e antisemitizmit në Egjiptin e lashtë, rreth tremijë vite më parë. Në kohën kur popullsia Hebreje po shtohej në numër mamitë u porositën nga Faraoni i Egjiptit t’i vrisnin fëmijët Hebrenj në Egjipt.

Historia e shfarosjes se foshnjeve vijon me Herodin, i cili dekretoi ligjin e shfarosjes masive të fëmijëve meshkuj nga dy vjeç e poshtë, nga frika se mbreti që kishte lindur mund t’i merrte fronin e pushtetit. Kjo sa i takon vrasjes se fëmijëve pas lindjes, pasi ‘holokausti i heshtur’ aborti me zgjedhje, i merr jetën çdo sekondë një foshnjeje sot ne botën tonë.

Gjithnjë abortin e kam parë vrasje, përveçse në rastin kur rrezikohet jeta e nënës.

Por ky propozim është VRASJE e shumëfishtë. Po ju paraqes argumentat:

⁃ Propozimi për të vrarë njeriun, është asgjesim ndaj njeriut, qoftë ne ditën e parë të lindjes, në ditën e tij të 28 pas lindjes, apo në vitin e 100 pas lindjes.

⁃ Vrasja e foshnjeve një muajshe, s’është vrasje vetëm ndaj foshnjeve, por ndaj njeriut në tërësinë e tij, pasi ka asgjesuar më të mirët e llojit: njeriun e pafajshëm.

⁃ Këtë vrasje e dakordësojmë të gjithë, pasi s’mund të bëjmë asgjë përballë ligjit. Këtu vrasja legalizohet përmes konsensusit të grupit dhe në emër të lirisë. Moralisht, kjo e dëmton shoqërinë më shumë sa e mendojmë pasi e shndërron atë në një shoqëri vrasëse e cila nxitet të maskojë dhe fshehë antinjerëzoren brenda koracës së padepërtueshme të ligjit. Kjo ndërton një shoqëri në thelb mizore dhe me ligje antihumane.

⁃ Njeriu (foshnja e lindur) shihet si aksesor, objekt, send i një kategorie inferiore. Përballë tij qëndron antinjeriu (xhelati) që kërkon t’i marrë jetën përmes ‘të drejtës së zgjedhjes’ kush jeton e kush jo.

⁃ Më e keqja; Xhelati që vret nuk është një i panjohur!Qenia gati hyjnore, më e dashura brenda llojit, tani mund të vrasë fëmijët e saj. Tani, xhelati që vret fëmijë nuk është Faraoni, as Herodi, propozimi është që xhelati të jetë nëna.

Kështu, instrumenti i jetës shndërrohet në gijotinën e vdekjes. Qenia më e dashur dhe më e bukur, nëna, shndërrohet në përbindëshin më të egër e të shëmtuar.

Vras mendjen, ku janë nënat, gratë, motrat pasi panë këtë lajm? Po lëvizjet feministe? Apo për një moment (që ka zgjatur dekada) kanë harruar të shohin gruan si dhuruesen e jetës, si nënë, pasi më së shumti e kanë parë si forcë prodhuese dhe si një domein që duhet të zgjerojë kufijtë e saj të lirisë dhe barazisë? Në fakt gruas tani po i prezantohet mbi pjatën e argjendtë një domein i ri lirie. Liri tunduese mbi premtimin se ajo mund të hedhë pas krahëve natyrën, detyrën, përgjegjësinë, përkushtimin! Ndërmarrje e madhe është rritja e një fëmije, më e madhja. Është e vërtetë që një pjesë në rritje e çifteve të reja refuzojnë të lindin fëmijë nga frika e përgjegjësisë, ndryshimit, përkushtimit! Tani propozimi është; mund të lindni dhe keni kohë 28 ditët në vijim ta mendoni dhe një herë çdo të bëni me foshnjen që keni sjellë në jetë!

Mund ta mbani, por dhe mund ta vrisni. Për të fundit, mos kini merak, ligjin e rregullojmë ne. Po fëmija? Po njeriu?

Po nëse me ligj mund të rregullojmë se kush do të jetojë nga ata që lindim, a mund të përcaktojmë me ligj se kush do të vdesë nga ata që jetojnë? Kriteri do të jetë i thjeshtë, përcaktojmë kufirin e moshës se kë të mbajmë e kë të përcjellim në botën tjetër!?

Shkruaj ne këtë mënyrë që te kuptoni rëndësinë e propozimeve të tilla dhe precedentet që ato krijojnë në shoqëri. Të kuptoni rëndësinë që kanë kolonat e palëvizshme të moralit mbi shenjtërinë e jetës, përgjegjësinë ta ruajmë e të kultivojmë vlerat më të mira në ruajtje të jetës, familjes dhe shoqërisë njerëzore.

Për ta mbyllur;

Gruas e cila prej natyre, është e lidhur me një fill të padukshëm më të fortë nga ai i burrit me fëmijën, tani i thuhet që mund ta këpusë (natyrisht nëse do) këtë fill dashurie. Tani gruaja mund të sillet si një automat që kryen një shumësi funksionesh, por që pezullon atë më të lavdishmin, atë që e dallon nga burri dhe nga engjëjt; të qenurin Dhuruese e Jetës.